මුල් අවදිය සහ සිංහාසනාරූඪය
IIවන පරාක්රම පාණ්ඩ්ය රජු ආක්රමණික පාණ්ඩ්යයෙකි. ඔහු මුලින් දක්වන ලද වික්රමපාණ්ඩ්ය රජුගේ පුත්රයා විය. සිය පියා ජගත්පාල රජු සමඟ පැවති සටනේදී දිවි පුදද්දී, පරාක්රම කුමාරයා සිය දිවි රැකගැනීම සඳහා සැඟවී සිටියේය. ඔහු විදේශ රටකට ගිය බවක් සඳහන් නොවේ.
ජගත්පාල රජු සොළීන් විසින් මරණයට පත් කරන ලද අරාජික වූ රෝහණයේ රජ බවට පත්වූයේ පරාක්රම කුමාරයාය. මේ අනුව, ඔහු ශ්රී ලංකා ඉතිහාසයේ ඉතා සංකීර්ණ යුගයක රෝහණයේ සිංහාසනයට පත්විය.
පාලන සමය
පරාක්රම දෙවර්ෂයක් රෝහණය පාලනය කළේය. ඔහුගේ පාලන සමය කෙටි වුවද, එය උග්ර දේශපාලන අස්ථාවරත්වයකින් සලකුණු විය. සොලීහු අවසානයේ ඔහුවද අල්ලා මරා දැමූහ. මෙය දකුණු ඉන්දියානු බලවේගවල අඛණ්ඩ ආධිපත්යය පෙන්නුම් කළේය.
මණිමංගලම් ලිපියෙහි සොළීන්ගෙන් විනාශ වුණු ශ්රී වල්ලභ මදන රාජ නම් අයකු ගැන සඳහන් වේ. සිංහල පොත්වල එබඳු නමක් නොදැක්වුවද, මහාවංසයෙහි දක්වන පරාක්රම පාණ්ඩ්ය රජු මෙයින් අදහස් කරන්නේ යැයි පැහැදිලි කර ඇත.
වික්රමපාණ්ඩ්ය සහ පරාක්රම පාණ්ඩ්ය, පාණ්ඩ්ය වංශිකයන් බවට සැක නැත. ලංකාවේ සොලීන් මැඩලීම සඳහා ඔවුන් සිංහලයන් සමඟ මිත්රව කටයුතු කරන්නට ඇති බවට සාක්ෂි පවතී.
පොළොන්නරු රාජධානියේ අවසානය
IIවන පරාක්රම පාණ්ඩ්ය රජුගේ පාලන සමය ශ්රී ලංකාවේ ඉතිහාසයේ වැදගත්ම සන්ධිස්ථානයක් සමඟ සමපාත වේ. ක්රි.ව. 1215 දී කාලිංග මාඝගේ ආක්රමණයත් සමග පොළොන්නරු රාජධානියේ අභාවය සිදුවිය. මෙම සිදුවීම දිවයින පුරා දැවැන්ත වෙනස්කම් සහ අස්ථාවරත්වයක් ඇති කළ අතර, එය සිංහල රාජධානිවල අනාගත ගමන් මගට තීරණාත්මක ලෙස බලපෑවේය.
උරුමය
IIවන පරාක්රම පාණ්ඩ්ය රජුගේ කෙටි පාලන සමය, සොලී ආක්රමණ සහ පාණ්ඩ්ය බලපෑම් මෙන්ම දේශීය අරගලවලින් පිරුණු යුගයක කැඩපතක් බඳුය. ඔහුගේ මරණයෙන් පසු ශ්රී ලංකාව තවදුරටත් අවුල් ජාලයකට ඇද වැටුණු අතර, එය පොළොන්නරු යුගයේ නිමාව සනිටුහන් කළේය.